Իմ բարի…

Հո՜ւյս խնդրեցի քեզանից
Աչքիս լույսի համար,
Դու խնդրանքս մերժեցի՛ր
Ու թողեցիր գլխահակ:

Հավատն ի՞նչ էր, մերժեցի՛ր
Սի՜րտս խոցվեց անիմաստ,
Դու անհարկի ժպտացի՜ր,
Երբ որ շուրջս մո՜ւթ էր, լա՜ց:

Չէ՞ որ Սե՜ր չէր աղերսածս
(Ո՞վ է սերը աղերսում)
Ընդամենը՝ ցանկացածս,
Որ մի՜շտ լինես բարձունքում:

Եղար անչափ առատաձե՜ռն՝
Բո՜ւռ-բո՜ւռ կարոտ տվեցիր,

Կյա՜նքը ինձ չա՛ր դարձրեց,
Իսկ դու բարի՜ մնացիր…