Ամենաբա՜րձր
աղմուկը սրտի՜նն է,
Երբ բղավում
է
Թափառող
ներկան կամ
Գալիքը
թաքուն,
Տեսնես
աշխարհում ուրիշ էլ ի՞նչ կա,
Որ մեզ
բոլորիս իրա՜ր է կապում…
Աղմուկով
ծնվո՜ւմ ենք, մահանո՜ւմ,
Աղմուկով
սիրո՜ւմ ենք
Աղմուկով
ատո՜ւմ
Նույնիսկ
հոգով խուլ մարդն է
Պատե՜հ
անպատեհ
Հաճախ
աղմկում…
Ամենահետքրքիրը
սիրելու աղմուկն է,
Ամենադաժանը՝
խանդը աղմկող,
Մահվան
աղմուկը ամենատաղտո՜ւկն է
Լռելու
աղմուկը՝
Ամենակարող:
Դե ե՜կ
ընթերցող, միասին լռենք
Ծիծաղի՛
աղմուկով,
Աղմուկով
վշտի,
Ե՛կ
չարհամարենք պոետի ստեղծա՜ծ
Աղմուկը
սիրո՜ ու հրաժեշտի…
Комментариев нет:
Отправить комментарий