ՆՈՐԱԾԱՆՈԹ ԿՆՈ՜ՋՆ ԱՅՆ

Նորածանոթ Կի՛ն

Սե՜ր եք ինձ երգում

Առանց տեսնելու վախճանը նրա,

Սիրո մեջ այդպե՜ս է – սկիզբը հաճելի՜,

Վերջերը տխո՜ւր ու նման իրար:

*

Ես այնքան դա՜վ եմ տեսել 

Այս կյանքում,

Ցա՜վ,

Վի՜շտ…

Մխիթարանքներ բազո՜ւմ ու բազո՜ւմ,

Վաղո՜ւց, շատ վաղո՜ւց է սի՜րտս քարացել

…Քար սիրտ նվիրել-

Ես չեմ ցանկանում:

*

Եվ ի՞նչ եք անելու անձև այդ քարը,

Ոչ գրկո՜ւմ,

Ոչ ձեռքո՜ւմ

Հաճելի չէ նա,

Վերջում նետելո՜ւ եք աղբատարը

և Ձեզ խաբելու եք  թե՜

Պատահմամբ ընկավ:

*

Քարի մեջ միշտ էլ արյո՜ւն է լինում,

Մեկի մեջ սա՜ռը…տա՜ք

Կա՜մ էլ մեռած,

Սիրո մեջ տիկի՜ն միշտ սկի՜զբն է լավը,

Իսկ վերջը մա՜հ է կա՜մ էլ աղբատար…

* * *

Սիրտս քարացնող ձեռքերը դեռ կա՜ն,

Կան և աչքե՜րը՝ լռությունից խոր,

Կան և շուրթերը, որ սրտիս նմա՜ն

Քարաց՜ել են և լռո՜ւմ են դժգոհ:

*

Նորածանոթ Կի՛ն

Ես Ձեզ հարգո՜ւմ եմ,

Խոնարհվում Ձեր վեհ զգացմունքի առաջ,

Սակայն սրտիս տեղը Նրա՜ սրտում է.

Ներեցե՜ք անխիղճ խոսքերիս համար:

*

Նորածանոթ Կի՛ն

Գուցե՞ դաժան են խոսքերս ասված,

Գուցե՞ այլ բարի սրտեր կան կյանքում,

Իրոք սրտիս տեղը Նրա՜ սրտում է-

Իմ սիրտը միա՜յն այնտեղ է ծաղկում:

*

Իսկ Դո՜ւք՝ նորածանոթ Կին

Ինձ սե՜ր եք երգում

Առանց տեսնելու վախճանը նրա.

(Վատ բանի փորձը մի՜շտ է հաջողվում)

Փորձե՜ք,

Միգուցե՞ հասկանանք իրար: