,,,մեր տասնո՜ւթ տարին

Հիշո՞ւմ եք արդյոք օրերը  գարնան,

Երբ երազում էինք

Երազի մասին…

Ա՜խ, ո՞ւր էր թե կյանքը ետ դառնար՝

Մեզ վերադարձներ

Մեր տասնո՜ւթ տարին:

*

Հիմա մեծացե՜լ ենք,

Ինքներս խաբո՜ւմ, համոզում ենք մեզ

Թե հասունացե՜լ ենք,

Բայց իրականում մենք ծերացել ենք-

Ծերացե՜լ -

Նմանվել այն հասած պտղին,

Որն ամուր կառչած  մնում է ճյուղին…

Դարձե՜լ ենք համա՛ռ

Ա՜յն աստճանի, որ չե՛նք ցանկանում

Կուլ գնալ հողին:

*

Հիմա օրերը դարձել են տաղտո՜ւկ

Կոբալտե-արծաթ

մենակության մեջ,

Թախիծն ու կասկածն են մեր դուռը թակում

Հմուտ ու խարդախ վաճառողի պես:

Փորձեր են անում վաճառելու ա՜յն

Ի՜նչը որ կյանքում

Ո՛չ վաճառվել է և ո՛չ էլ գնվել,

… Իսկ մենք հիշում ենք օրերը գարնան,

Երբ տասնո՜ւթն էինք դեռ նոր բոլորել…

*

Այո՜,  մեծացե՜լ ենք,

Այո՜,  ծերացե՜լ,

Հասունացե՜լ ենք   նաև կորացե՜լ…

Եվ ամենացավո՜տը՝

Այո՜, մաշվե՜լ ենք,

Մաշվե՜լ -  հնացե՜լ…

Ս.Ումառ-Հարությունյան