воскресенье, 9 октября 2016 г.

Փնտրումի աչքեր…



Մի ժամանակ բուրո՜ւմ էր աշխարհը,
Երբ որ կրա՛կ էր վառվում իմ հոգում…

Հիմա դատա՛րկ է սիրո բուրվառը,
Ոչ խնկարկո՛ւմ է ու
Ո՛չ էլ գովում…

Օրն արթնանո՜ւմ է…
Հարությո՜ւն լուսո…
Հոգեհանգի՛ստն է նշում գիշերն անաստված,

Մի  սև թիկնոցով ամուր փաթաթվում
Ու մահանում է օրը երեկվա….

Կյանքն արթնանում է Աստծո աչքերով,
Որոնցից լազո՜ւրն ես խմում ցնորված,

…Ու ապրումները թափառող խմբով
Մի նոր քարկապ են քանդում առեղծված:

Ասես գտել ես մի օտարական՝
Անցյալ թարգմանող թարգմանիչ,

Որը փորձում է առավոտ-ներկադ
Մի կերպ անջատել անցյալից:

Խաղա՛ղ չեն լույսի շողերը պայծառ -
Գրոհո՛ւմ են քեզ՝ փորձեր ու
 Փորձեր                                                 

Իսկ քո մեջ արդեն վաղուց հրդեհված
Ավերակնե՜ր են ու
Փնտրումի աչքեր…


Ս.Ումառ-Հարությունյան

Комментариев нет: