понедельник, 15 августа 2016 г.

Օգոստոսն այս...

Օգոստոսն այս կարծես թույն էր,
Հոգում ծնված մի պայթյուն էր,
Մա՛հ էր, կյա՛նք էր, մի հարցական,
Որը ծնվեց ու պահի տակ մահացավ:

Գո՞ւթն էր արդյոք երկինքների,
Որ խնկի տեղ հացն էր բուրում,
Որ և քնած և արթմնի
Ցանկությունը մա՛հ էր դառնում:

Արժանի՞ էր  ժողովուրդը
Հղանցքին  մեր  գոյության,
Սադրանք ծնեց մեծ  «խորհուրդը»
Նահատակեց հո՜ւյս, հավա՜տ:

Ու մտքումդ պտտվում են
Ի՞նչպես ապրել ու խոսել,
Ի՞նչպես երկու հեռու ափեր
Իրար կապել ու անցնել:

Հեռուն մո՛տ է, մոտը՝ հեռո՜ւ
Ասես երկու հայելիներ,
Ոնց նայում ես բան չես տեսնում

Օգոստոսն է թունաբեր…

Ս.Ումառ-Հարությունյան


Комментариев нет: