Ուրիշ տեղ չունենք

Հյուսիսում  թո՛ւքն  է,

Հարավում՝ այրող Կրակարանը,

Արևմուտքում թո՛ւրքն է,

Արևելքում՝

Մզկիթ-կառափնարանը:

Հայտնվե՛լ ենք գարշահոտում,

Ճահիճի մեջ խորտակված,

Մեզ նեռե՛րն են կառավարում-

Ազգ ու պատիվ ուրացած:

Ո՞ւր ենք գնում, մենք չգիտե՜նք,

Մի՞թե սա էր Բախտը մեր,

Մի՞թե պետք է այսպես ապրենք…

Դե ձա՜յն հանեք Աստվածներ:

Մի՞թե ամոթ ասած բառը

Ջնջել եք մեր Սուրբ լեզվից,

Ձեզ հետ կապող պորտալարը

Դարձրել  լո՛կ խաղալիք:

Մի ահռելի թակարդում ենք հայտնվել

Ձեզ թվում է թե դողո՞ւմ ենք մենք ահից,

Ո՛չ, հարգելի Աստվածներ -

Մեր հնամյա քարերի պես -

Չե՛նք վախենում մենք  մահից:

Դե խաղացեք ծուռ հայի  հետ,

Խոթեք նեռի բերանն ու մինչ նրա ոռնալը՝

Մի՛ մոռացեք.  

Անհնա՛ր է

Մեզ ծամե՛լն ու կուլ տալը:

Այս աշխարհը Մե՛նք ենք ծռել

Լուսնի սառը մահիկով,

Մե՛նք էլ կուղղենք,

Ի՞նչ է եղել,

Ի՞նչ եք անցել իրարով:

Ս.Ումառ-Հարությունյան