Ահռելի մի Սպասում…

Դու ստիպեցիր ինձ ապրել

Առասպելի մեջ  դաժան,

Սովորեցրեցիր սպասե՜լ,

Կարոտե՜լ ու դիմանալ:

*

Անիծելով մե՛կ անգամ-

Շա՜տ անգամ են աղոթում,

Մե՛կ անգամ են գրում պատգամ-

Շա՜տ անգամներ կրկնում:

Մե՛կ անգամ են ներում հայցում՝

Տանջվելով շատ տարիներ,

Մե՛կ անգամ է բախտը ժպտում -

Լացեցնում բյուր անգամներ:

Մե՛կ անգամ է ցավն հարվածում-

Բազում անգամ գցում ցած,

Մե՛կ անգամ է աստղդ փայլում

…հետո խամրո՜ւմ նեղացած:

Մե՛կ անգամ են գալիս աշխարհ,

Մե՛կ անգամ են հեռանում,

Մե՛կ անգամ են սիրում միայն -

Շա՜տ անգամներ կարոտում:

Մի «կարոտ» է այս աշխարհը,

Մի առասպել Հույսերով,

Երբ որ անցած ամբողջ կյանքդ

Անց ես կացնում սպասելով…

*

Ավարտվում Առասպելը,

Երբ որ արդեն չես լինում

Ի՞նչ է ստացվում,

Որ ապրելը Դիմանա՜լն է

Կարոտե՜լը և

Ահռելի մի Սպասում…

Ս.Ումառ-Հարությունյան

23.07.16  Երևան