Մահը ի՞նչ է

Ո՞ւր է տանում փառքի ճամփան

Անմահությո՞ւն,

Դեպի մա՞հ,

Թե՞ տանում է չըմբռնելու

Այս աշխարհում ո՜չ մի բան…

Բավական է միայն նայել

Որդեկորույս

Զինվորի մոր աչքերին,

Որտեղ արցունքն է հատնել,

Փառքն էլ հաղթել է մահին…

Որտեղ որ կան բյուր տագնապներ

Եվ բյուր վշտեր բոցի պես.

- Որդիս ժայռի կո՛ւրծքն է  ճեղքել,

Որ խմելու ջուր տա մեզ:

Դրանի՞ց չէ կյանքը զոհած

Զինվորը միշտ վեհ լինում,

Որ  գործերն իր ավարտած

Սավառնում է երկնքում:

* * *

Մահը ի՞նչ է -

Ոչի՜նչ,

Բայց վախենում են նրանից,

Իսկ մի՞գուցե վախենում են

Դեռ չավարտած գործերից:

Ս.Ումառ- Հարությունյան