Մայրամուտ

Սիրո Աստվածը երևի սկզբից

Ստեղծել է Գարո՜ւն

Հետո՛ մայրամուտ՝

Հորիզոնի վրա քայլող օրո՜ր-շորոր կին-

Վարսերում ոսկի,

Արև շուրթերին,

Ու կրծքում ծիծաղ…

Հետո նոր ստեղծել է աչքերս՝

Հուզումներով տաք,

Որ նրան այդպես նայելիս

Չեն հանգստանում

Երկա՜ր ժամանակ:

Սիրո Աստվածը

Ձմե՛ռ չի ստեղծել,

Ամա՛ռ չի ստեղծել,

Չի՛ ստեղծել աշուն –

Սիրո Աստվածը սրտիս

Լեզո՛ւ չի ստեղծել -

Հոգս ու ցավ ծնող...

Մայրամո՜ւտ է ստեղծել,

Որ կարծես քամու անզգույշ

Կոտրած ճյուղի ձայնից

Հեռանում է

Ինձնից,

… Ու աչքերս են վազում

Ծնրադրելու նրան,

…Ու աչքերիս ցողն է կաթում

Նրա՝ Մայրամուտի վրա:

… Գարո՜ւն է ստեղծել,

Հետո մայրամո՜ւտ՝

Հորիզոնի վրա քայլող օրո՜ր-շորոր կին՝

Արևը կրծքում,

Ծիծաղը շուրթին…

Ս.Ումառ-Հարությունյան