Օրը՝ նեղացած աշխարհից…

Ամպերը լաց չե՛ն լինում,

Աշխարհում չկա՛ նման բան,

Ինչ որ Մեկ  չկա՛ վերևում,

Որ լաց է լինում քեզ համար…

Թե լա՛ց է անձրևը,  կորա՛ծ չէ ոչինչ,

Կախված չէ ինձնից ու քեզնից,

Թե անձրև է, ուրեմն մեկի սիրտն է

Շատ խիստ նեղացած աշխարհից…

Թեթևանում է երկինքը ցավերից,

Արցունքոտվելով դատարկվում,

Ու տխուր պարում են կաթիլներն անձրևի,

… Աշխարհն անտարբեր պտտվում:

Մի ափ է շոյում բնության թաց այտը,

Տաք՝ ինչպես գիրկը մայրական,

Ու պտտվո՜ւմ, պտտվո՜ւմ է աշխարհը

… Անձրև է թափվում անդադար…

Բնությունն ուղղակի թրջում է աչքերը,

Աչքերի նման հայրական,

Մի ձեռք է շոյում բնության վարսերը

… Անձրև է թափվում անդադար…

Արդյոք կա՞ ինչ որ մեկն այնտե՛ղ վերևում,

Քեզ համար մտածո՜ղ, կարեկի՜ց,                 

Չկա՛,  չի՛ եղել նման բան աշխարհում,

… Քո սիրտն է լալիս ցավերից:                               

Պտտվի՜ր աշխարհ, պտտվի՜ր,

Ազատվիր մոխրագույն ամպերից,             

Թող գնա՜, թո՛ղ այսօրն էլ անցնի,

Օրը՝ նեղացած աշխարհից…

Ս.Ումառ-Հարությունյան