воскресенье, 28 июня 2015 г.

Վերջի՞ն Սեր կամ նույնն է ինչ Վերջին բանաստեղծություն


Ի՞նչու է այսքան ճնշում երկինքը,
Արդյո՞ք երկնում է մի նո՜ր
Մի նոր Բա՞ն,
Ի՞նչու է այսքան տխուր Լուսինը -
Փարթամ կնոջ փարթամ ստինքերի նման:

Մի՞թե նրանից, որ արևը շփոթվել ու
Մայր է մտել- ծածկվել  քո մարմնով-
Դանդա՜ղ ծորում է մածուցիկ շառագույնը
Ոտքերիդ  վրայով:

Մայրամուտն իր տեղն է փոխել -
Մի նո՛ր գույն երկնել քո մարմնից,
Մորեգույն մի թախիծ է իջել
Կիսափակ աչքերիս….

Ամոթի գրկում վա՛խն է մահանում՝
Դառնում Արևներ մտրակող ձիավար,
«Վերջին»  անունով մի սեր է ծնվում
(Կարծես մոտեցող պատահար:)

Տխո՜ւր է լուսինը՝ գիշերվա տե՛րը,
Ա՛րևն է քո մարմնում խենթանում,
Ծաղկում են անգամ մոլախոտե՜րը,

Աստվա՜ծ իմ,
Այս ի՞նչ է կատարվում …

Ս.Ումառ-Հարությունյան

Հունիս 2015 թ.
Արա լեռ

Комментариев нет: