воскресенье, 10 мая 2015 г.

Ավարտ Պատռված ծրար (շարք)





* * *
…Օրը ավարտվեց սարերի սառը լանջերի եզրին,
եղյամն էլ փարվեց սավանի շրթին,
կարոտը գրկած մարմինս անճար
բղավում էր.
- Տա՜ր…
ես ջերմն եմ սիրում՝ մասնիկը լույսի,
սուր ատամները տատնվող հույսի,
վերնաշապիկիս օձիքից եկող
բույրը այն կույսի,
որն իր ձեռքերով
խունկն է խնկարկում ամբողջ աշխարհի…
ինձ դուր է գալիս որ
մատների մեջ մաղձը -
դառնում է գինի,
թախիծը՝ ստվեր … և
Ըմպելու համար պատրաստ սիրո գավ,
Լույսն՝ ապաշխարանք,
իսկ պղինձը կավ…
որտեղ ինչ որ  կույս
երկնում է մի նոր,
երկնում է նոր մարդ…


Ս.Ումառ-Հարությունյան

Комментариев нет: