Արդա՜ր չես, Տե՛ր իմ

Լո՜ւյս էի տենչում  քո Որդու նման,

Այլ ոչ թե ցա՜վ ու մորմո՜ք,

Արդա՛ր չէ, Տե՛ր իմ,

Դրա՛խտ խոստացար,

Բերեցիր  դժոխք:

Խավարից բարի Բաներ չեն ծնվում,

Ծնվո՛ւմ է անե՜ծք կամ էլ հայհոյանք,

Արդա՛ր չէ, Տե՛ր իմ,

Որ այս աշխարհում

Դատարկ բաներից նենգանանք:

Երբեք չե՛ս սիրել բանաստեղծներին

Երկրի ցավերը քաշել են նրանք,

Արդա՛ր չէ, Տե՛ր իմ,

Նրանց գլխներին

Մի՜շտ էլ խաղեր ես խաղացել դաժան:

Միշտ էլ պոետի արյո՛ւնն է եղել

Հատուցման գինը մի չնչին բանի,

Արդա՛ր չէ, Տե՛ր իմ,

Դափնու փոխարեն

Ծաղկեպսակն է եղել փրկագին:

Փորձությունների դարը անցե՜լ է

Հացն հանապազորյա կյանքո՛վ է չափվում,

Արդա՞ր է, Տե՛ր իմ,

Որ քեզ ուրանամ

Ու երկրպագեմ աստծուն թշնամու:

Միշտ կասկածում ամաչում եմ հայելուն նայելիս,

Որ քո տեսքով եմ եկել այս աշխարհ,

Արդա՛ր չէ, Տե՛ր իմ,

Կամ ի՛նքդ փոխվիր

Կամ այս դժոխքը ինձնից հեռու տար:

Ս.Ումառ-Հարությունյան