вторник, 3 февраля 2015 г.

ԹԱԽԻԾ



Հեշտ ճանապարհ է անցնում Թախիծը,
Ու հեշտությամբ էլ դառնում է Կարոտ,
Ինչպես շուրթերից ակամա  թռած
Մեկ անմիտ բառն է լինում շատ ցավոտ…

Հեշտ է Թախիծը դառնում տխուր երգ
Սպասումի սառա՜ծ, թափանցիկ հայացք,
Երբ որ լեզուն է սրտի փոխարեն,
Խոսո՜ւմ, բողոքո՜ւմ անընդհատ…

Հեշտ չի հագենում Թախիծը ագահ,
Հիշողության պես կյանքդ է ուտում,
Ու թվում է թե քո մեջ անդադար-
Հորդում է մեկ այլ, օտար մի արյուն…

Մարմնովդ մեկ Թախիծն է ձգվո՜ւմ,
Թո՜ւյլ, անօգնակա՜ն, բայց մի՛շտ կենդանի,
Առաջացնելով մի տարածություն,
Որը ոչ ավա՜րտ, ոչ էլ սկիզբ ունի…

Մեկ բարկանում ես Թախիծի վրա,
Մեկ է՝լ նրանից ներումներ հայցում,
Քանզի դու գիտես, որ առանց նրա
Անհեթեթ է կյանքն այս մոլորակում

Եվ փայփայում ես քո մեջ Թախիծին,
… Եվ գերի մնում նրա մեղեդուն,
….Եվ երակներդ արյուն են մղում
Որը քո ներսում
Կարոտ է դառնում…


Ս.Ումառ



Комментариев нет: