Երեկո (բանաստեղծություն)

Երեկոն է դանդաղ քայլով

Դուրս գալիս մութ  լեռներից,

Ու լուսինն է խորհուրդ տեսքով,

Սահում կախված երկնքից:

Տարիներս մեկիկ մեկիկ,

Մի շրջան են բոլորել,

Պար են պարում ոտաբոբիկ,

Նոր պարեր են մոգոնել:

Ահա մի հուշ հեռվում նստած,

Վարսերդ է գզգզում,

Մի այլ հուշ էլ ծնկի իջած,

Աղոթքներ է շշնջում:

Անապատ է, լռության հոտ,

Մի գիժ հուշ՝ ինքնամոռաց,

Մի ուրիշ հուշ աչքով ամպոտ,

Կրծքերիցդ է սահում ցած:

Մեկ ուրիշն էլ աչքս է սրբում,

մետաքսե թաշկինակով,

Մի ուրիշը նազ է անում,

Եդեմական թևերով:

Աչքիս անցած պատկերներ են

Շուրջս հուշեր ու լուսին,

Ու կոպերիս նստոտում են

Երազներս մեկուսի:

Առավոտյան արեգակը սրիկա

Լափում է հուշերս խռով,

Ախ, երբ պետք է գիշերը գա,

Նորից ապրեմ ես քեզնով:

Ս.Ումառ